Als je al even hebt rond gekeken op mijn website, is je vast opgevallen dat er aardig wat oude, kleine kommetjes figureren in mijn stillevens. Of misschien zag je het niet, maar wil je nu eigenlijk ook wel weten hoe dat zit? Met die kommetjes...
Ik heb er inmiddels zeven, verschillend beschilderd, de ene wat groter dan de andere. Maar allemaal niet groter dan de kom van mijn hand en zonder oortjes. Ze zijn precies waar ik altijd naar toe getrokken word: beschilderd met bloemen, ze hebben kleine imperfecties en er zijn stukjes af, maar vol met mooie details. Het zijn wat mij betreft kleine verhaaltjes op zich. En daarmee symboliseren ze voor mij alles wat ik zoek bij het maken van mijn beelden.
Het eerste kommetje
Het is alweer een aantal jaar geleden dat ik op de Haagse Denneweg - waar toen nog heel veel antiekzaken zaten - in de etalage een klein kommetje zag staan, versierd met sierlijke roze bloemetjes. Het stond tussen de oude beeldjes en kannen, schilderijen en poppenhuizen, stukken servies en heel veel andere antieke dingen in een stoffige en overvolle ruimte. Ik heb er weken alleen maar langs gelopen zonder actie te ondernemen. De winkel was namelijk altijd dicht. Wel hing er een klein handgeschreven briefje op de deur waarop stond dat je mocht aanbellen als je wat zag van je gading. Durfde ik natuurlijk niet, bang dat het kommetje in het echt tegen zou vallen. Uiteindelijk stond de deur een keer op een kiertje en ben ik naar binnen gestapt. De winkel bleek van een heel oud vrouwtje te zijn (ik denk dat ze in de negentig was en boven de winkel woonde). Ze vertelde dat het een heel oud kommetje was voor thee of koffie, maar dat zij er met haar vriendinnen altijd witte wijn uit dronk. Ik heb het gelijk gekocht. Het eerste kommetje van mijn collectie.
de tweede
Niet veel later vond ik - ook in Den Haag - het tweede kommetje. Iets kleiner en met blauwe bloemetjes en besjes erop. Op de bodem aan de binnenkant is een takje geschilderd met een enkele bloem. Er past precies een handjevol fruit in (of snoep!) en ik ben bij thuiskomst gelijk aan de slag gegaan. Never looked back!
En verder...
Inmiddels ben ik alweer vijf kommetjes verder. Ik vond er een paar in een winkeltje in Maastricht, vlakbij het Vrijthof. Kreeg er eentje van mijn moeder - de kleinste van het stel, overduidelijk Aziatisch en nog van mijn oma geweest. En tijdens mijn dagelijkse wandeling langs de Rotte vond ik zelfs twee stukjes porselein waarvan ik vermoed dat ze ook ooit een klein kommetje zijn geweest. Kortom, die kommetjes en ik, wij horen bij elkaar.
Anne
Comentarios